Maghilak ang semana kung dili ka makasala,
Sa adlaw-adlaw, ikaw akong makita.
Gabok ang imong lawas, 
Napuno ug hugaw sa imong paghaw-as.

Ang Ginoo maoy mubalos kanako, 
Apan ako naghulat, nagtuon sa pulong Niya.
Sa tulo ka-adlaw, nagmatngon ako—
Naglaum nga ang akong kahimtang, maoy magbag-o.

Naghulat sa hukom nimong balaan
Ngadto sa panganod ako milan-taw pag usab 
Naghulat— 
Sa kamatuoran nga gisulat pinaagi sa Imong pagka-gamhanan

Bisan ang semana naghilak na,
Kung dili siya makasala
Sa akoang paghimantay kaniya
Ako na man hinuon ang makasasala!

Ang semana maghilak kung siya makasala,
Sa akong paghulat, semana mao ang nagmanya.
Kanus-a pa man nako makita ang simana
Nga dili maghilak tungod kaniya? 

Oh, Ginoo! Pasayloa ko
Kung dili nako makita 
Ang imong pagpahinubsanon 
Kanamo, Ikaw mapasayloon

Kaniya nga nakasala sa akoa,
Kaniya nga gipasaylo kay mao ang sugo.
Kaniya nga akong pagpasaylo iyang na-ambit,
Bisag akong kasing-kasing, napuno na sa kasakit.

Kanus-a muabot ang balos? 
Kung ang iyang gikinabuhi mas bulahan pa sa akoa?
Angay ba nga mukapyot ko Kaniya
Kung ang pagkabulahan, makita ra nako sa uban?

Apan kung susihon mo ang iyang kaugalingon 
Angay bang pasayluon ang kasing-kasing niya nga bulingon? 
Tungod kay kita tanan nagkinabuhi sa kasala,
Sa kadugayan, kita tanan maghilak—ang semana ug ako.